شفق نیمه‌شب در 6 نقاشی‌‌ از ادوراد مونک

ادوراد مونک شیفته نور تابستانی نروژ بود؛ نوری که همزمان آرامش و اضطراب را برمی‌انگیزد. این دو احساس متناقض، دغدغه‌ای بود که مونک همواره تلاش می‌کرد در آثار خود به تصویر بکشد. او تقریباً هر تابستان به شهری ساحلی در نزدیکی محل زندگی‌اش نقل مکان می‌کرد و اغلب بین ساعات ۹ تا ۱۱ شب کار می‌کرد تا فضای منحصربه‌فرد شب‌های تابستانی را به‌دقت ثبت کند.

جادوی شب‌های تابستانی

ادوراد مونک، راز یک شب تابستانی، ۱۸۹۲. مجموعه خصوصی.

در یادداشت‌های خود، مونک نوشته است که صخره‌های کنار دریا او را به یاد جن‌ها و ارواح دریایی می‌اندازند: «در نور شب، اشکال رنگ‌هایی خیالی به خود می‌گیرند.» اما منتقدان، این رویکرد شاعرانه او به نقاشی را درک نکردند و آثارش را بیش از حد سطحی و تحت‌اللفظی خواندند. نقدهای بی‌رحمانه دهه ۱۸۹۰ مونک را با نظراتی مانند «بی‌معنی» و «سنگ‌هایی که انگار از ماده‌ای نرم و بی‌شکل ساخته شده‌اند» روبه‌رو ساخت.

صدا یا اولین عشق؟

ادوراد مونک، صدا/شب تابستانی، ۱۸۹۶. موزه مونک، اسلو، نروژ.

درباره زن به تصویر کشیده شده در صدا/شب تابستانی دو نظریه وجود دارد. نظریه اول ادعا می‌کند که او میلی تولو، اولین عشق مونک است که مونک یک سال پیش از خلق این اثر با او آشنا شد. تولو زنی بزرگ‌تر از مونک بود و با یک افسر نظامی ازدواج کرده بود. اما از آنجایی که نسخه اولیه این اثر در سال ۱۸۹۳ نقاشی شد، نظریه دوم تفسیری متفاوت ارائه می‌دهد و زن را به‌عنوان نمادی از «صدا» بر اساس عنوان اثر در نظر می‌گیرد.

اینگر و خاطرات ساحل

ادوراد مونک، شب تابستانی (اینگر در ساحل)، ۱۸۸۹. مجموعه راسموس مایر، برگن، نروژ.

اینگر، خواهر کوچکتر مونک، بارها در آثار او مدل نقاشی‌هایش شد. در سالی که این نقاشی خلق شد، مونک خانه کوچکی در اوسگاردستراند اجاره کرد. این روستا در کناره یک فیورد کوچک در نزدیکی اسلو قرار داشت و از سال ۱۸۸۸ به پاتوق مونک تبدیل شده بود. این منطقه که مقصد تابستانی بسیاری از روشنفکران و هنرمندان شهرنشین بود، الهام‌بخش بسیاری از آثار مونک به شمار می‌رفت.

شب‌های تابستانی در اوسگاردستراند

ادوراد مونک، شب تابستانی در اوسگاردستراند، ۱۹۰۴. موزه اورسی، پاریس، فرانسه.

با وجود آنکه مونک همچنان در نروژ هنرمندی جنجال‌برانگیز محسوب می‌شد، آثارش در فرانسه و آلمان با استقبال گرمی روبه‌رو شد. بین سال‌های ۱۹۰۲ تا ۱۹۰۴، مونک در نمایشگاه سالن مستقل‌ها در پاریس شرکت کرد و آثار خود را در این شهر به نمایش گذاشت. نقاشی شب تابستانی در اوسگاردستراند نمونه‌ای از جاذبه‌های این دوران در آثار مونک است که از طبیعت این منطقه الهام گرفته شده‌اند.

تابستان‌های متفاوت

ادوراد مونک، اوج تابستان ۲، ۱۹۱۵. موزه مونک، اسلو، نروژ.

تابستان ۱۹۱۵ برای مونک متفاوت بود. او به جای اقامت همیشگی در اوسگاردستراند، به هویتستن رفت تا بر روی تزئینات سالن اجتماعات دانشگاه کار کند. در ماه‌های اوت و سپتامبر، مونک به شهرهای تروندهایم، یلوی و کپنهاگ سفر کرد. در همان سال، مونک حمایت مالی خود را به هنرمندان جوان آلمانی نیز اختصاص داد و تلاش کرد تأثیری مثبت بر جامعه هنری بگذارد.