مناظری بارانی در هنر
۱. گوستاو کایبوت، «خیابان پاریس، روز بارانی» (۱۸۷۷)
این اثر، احتمالاً مشهورترین نقاشی گوستاو کایبوت محسوب می‌شود. او در این تابلو، خیابانی را به تصویر کشیده که در جریان نوسازی‌های ژرژ اوژن اوسمان در پاریس گسترده‌تر و مدرن‌تر شده بودخیابانی که به محلی پر رفت‌وآمد برای فلانور‌ها و فلانوزها(Flâneurs و Flâneuses) تبدیل شد؛ افرادی که تماشاگر و ناظر زندگی مدرن بودند.تقارن دقیق و تکنیک جزئی‌پردازانه‌ی کایبوت باعث شده است که خیابان در نقاشی به‌طرز شگفت‌انگیزی منظم و هماهنگ به نظر برسدگویی همه‌چیز از پیش طراحی و همگام‌سازی شده است، و همین ویژگی حسی از گمنامی و بی‌هویتی شهری را ایجاد می‌کند.
۲. جف وال، «باد ناگهانی» (بعد از هوکوسای)، ۱۹۹۳
نقاشی جف وال به‌طور عمدی طراحی شده است تا یادآور چاپ‌های چوبی زیبای هوکوسای از جمله «ایجیری استیشن، استان سوروگ» باشد. وال این اثر را «عکس سینماتوگرافیک» نامید چرا که برای خلق آن از بازیگران، لوازم صحنه و جلوه‌های ویژه استفاده کرد تا به نتیجه‌ی مورد نظر خود برسد.
این بازآفرینی خیره‌کننده از یک صحنه ژاپنی در بریتیش کلمبیا بیش از یک سال زمان برد تا تولید شود.
۳. چایلد هسام، «روز بارانی در بوستون»، ۱۸۸۵
چایلد هسام، در کنار مری کسَت و جان هنری توَختمن، یکی از مهم‌ترین نمایندگان امپرسیونیسم آمریکایی بود.در اواسط دهه ۱۸۸۰، او شروع به نقاشی مناظر شهری زادگاهش، بوستون، کرد—علیرغم این‌که منتقدان آثار او را «دل‌نشین، اما نه یک هنر واقعی» می‌دانستند.کمی بعد، او به همراه همسرش به پاریس نقل مکان کرد و در آنجا با بسیاری از آثار امپرسیونیست‌ها روبه‌رو شد، هرچند که هرگز به‌طور مستقیم با خود هنرمندان دیداری نداشت.با این حال، شباهت‌هایی میان «روز بارانی در بوستون» و «خیابان پاریس، روز بارانی» اثر گوستاو کایبوت کاملاً مشهود است—شما هم این شباهت را احساس می‌کنید؟پ
۴. اوتاگاوا کونیوشی، «نیچیرن در حال دعا برای باران در ریوزنگاساکی، کاماکورا، ۱۲۷۱»
چاپ‌های چوبی معروف ژاپنی در دوره‌ی ادو (قرن‌های ۱۷ و ۱۸) به اوج شکوفایی رسیدند. اوتاگاوا کونیوشی، در کنار هوکوسای، یکی از پرطرفدارترین چاپگران ژاپن بود.هنگامی که ژاپن در سال ۱۸۵۳ درهای خود را به روی تجارت بین‌المللی گشود، اروپا شیفته‌ی بسیاری از محصولات ژاپنی، از جمله چاپ‌های چوبی شد.امپرسیونیست‌ها علاقه‌ی خاصی به این آثار پیدا کردند و ونسان ونگوگ مجموعه‌ای گسترده از آن‌ها را برای خود گردآوری کرد. او حتی اصطلاح «ژاپنیسم» (Japonaiserie) را ابداع کرد تا به سبکی اشاره کند که از موتیف‌ها و موضوعات ژاپنی الهام گرفته است.
۵. ونسان ونگوگ، «باران» یا «مزرعه‌ی گندم محصور در باران»، ۱۸۸۹
زمانی که ونگوگ در آسایشگاه سنت-پل-دو-موزوله در جنوب فرانسه بستری بود، منظره‌ای که از اتاق کارش می‌دید، یک مزرعه‌ی گندم بود—موضوعی که او بیش از دوازده بار نقاشی کرد.اما این اثر، تنها صحنه‌ی بارانی در میان آن‌هاست.ونگوگ در این نقاشی، از خطوط مورب برای نمایش باران استفاده کرده است—تکنیکی که ارتباط نزدیکی با چاپ‌های ژاپنی دارد و نشان‌دهنده‌ی تأثیر عمیقی است که این آثار بر سبک ونگوگ گذاشته بودند.
