نقاشی«نیاگارا» اثر فردریک ادوین چرچ
در دوره‌ای که روزنامه‌های آمریکایی در اوج شکوفایی بودند و نشریات جدید یکی پس از دیگری منتشر می‌شدند، فردریک ادوین چرچ (۱۸۲۶-۱۹۰۰) خبرنگاران را به کارگاه خود دعوت کرد تا هیجان عمومی را برای تماشای نقاشی عظیم و در آستانه تکمیل خود، از یکی از مشهورترین عجایب طبیعی آمریکاآبشار نیاگارا برانگیزد. چرچ پیش از آنکه حتی اثر خود را به پایان برساند، آن را به‌گونه‌ای معرفی کرده بود که به پدیده‌ای هنری تبدیل شود.فردریک ادوین چرچ، که پیش‌تر به دلیل منظره‌پردازی‌های باشکوه و به تصویر کشیدن مناظر خیال‌انگیز از آمریکای لاتین شهرت یافته بود، این بار به سراغ یکی از مقاصد گردشگری محبوب داخلی و پایتخت ماه‌عسل ایالات متحده رفت.
در قرن نوزدهم، آبشار نیاگارا به نمادی از عشق، خطر، نمایش، شگفتی طبیعی و زیبایی خشن بدل شده بود. در سال ۱۸۲۷، یکی از صاحبان هتل، نمایشی هولناک ترتیب داد و چندین حیوان باغ‌وحش را درون قایقی به پایین آبشار فرستاد. در سال ۱۸۲۹، اولین ماجراجوی آمریکایی، سم پچ، با پرش‌های جسورانه‌اش به رودخانه نیاگارا، توجه جمعیت و نشریات را به خود جلب کرد.افتتاح کانال ایری و توسعه خطوط راه‌آهن، این مقصد دیدنی را برای تعداد بیشتری از گردشگران، ازجمله آبراهام لینکلن، در دسترس قرار داد. از سال ۱۸۴۶، تورهای Maid of the Mist نیز آغاز شد و گردشگران را تا نزدیکی حوضچه‌ی برخورد آبشار با هیجان فراوان همراهی می‌کرد.
پیش از فردریک ادوین چرچ، بسیاری از هنرمندان دیگر نیز آبشار نیاگارا را به تصویر کشیده بودند. توماس کول، استاد چرچ، در سال ۱۸۳۰ اثری با عنوان نمایی دور از آبشار نیاگارا خلق کرد. کول که نسبت به تجاری‌سازی روزافزون این پدیده طبیعی نگران بود، در نقاشی خود دو بومی آمریکایی را به تصویر کشید که از دوردست به این چشم‌انداز باشکوه می‌نگرند.توماس کول به‌عنوان بنیان‌گذار مکتب هنری‌ای شناخته می‌شود که بعدها با نام مکتب رودخانه هادسون شهرت یافت. این گروه از هنرمندان، از جمله فردریک چرچ، به خاطر منظره‌پردازی‌های باشکوه و رمانتیک خود مورد تحسین قرار گرفتند
شاهکار نیاگارا اثر فردریک ادوین چرچ، با استفاده از یک پرسپکتیو پایین، بیننده را در آستانه‌ی نیروی مهیب و خروشان آبشار قرار می‌دهد. جریان آب به‌گونه‌ای به تصویر کشیده شده که گویی بیننده را به سمت خود می‌کشد. این اثر که عرض آن به ۹۰ اینچ می‌رسد، عظمت واقعی آبشار را در برابر چشمان مخاطب بازآفرینی می‌کند.چرچ با همکاری گالری خود، نیاگارا را در قالب یک نمایشگاه تک‌اثر به نمایش گذاشت و برای بازدید از آن ۲۵ سنت (معادل حدود ۹ دلار امروزی) دریافت می‌کرد. این نمایشگاه با استقبال گسترده‌ی مردم روبه‌رو شد. سپس، این نقاشی در چندین شهر بزرگ آمریکا به نمایش درآمد و در نیویورک بیش از ۱۰۰ هزار بازدیدکننده را به خود جذب کرد. در نهایت، این اثر راهی اروپا شد و مخاطبان آن‌جا را نیز با ابعاد، قدرت و شکوه خیره‌کننده‌اش مبهوت ساخت.
در سال ۱۸۶۷، فردریک ادوین چرچ نقاشی آبشار نیاگارا از سمت آمریکایی را به اتمام رساند، اثری که به‌خوبی شکوه عظیم این پدیده طبیعی را در سنت مکتب رودخانه هادسون به نمایش می‌گذارد. با این حال، نیاگارا، با پرسپکتیو منحصر‌به‌فرد خود، همچنان به‌عنوان نمادین‌ترین تصویر از این آبشار جاودانه باقی مانده است.
مانند استادش توماس کول، فردریک ادوین چرچ نیز نگران آن بود که توسعه و تجاری‌سازی آبشار نیاگارا از زیبایی طبیعی آن بکاهد. او از شهرت شگفت‌انگیز نقاشی خود برای حمایت از حفظ محیط‌زیست این منطقه بهره برد و به جنبش نیاگارای آزاد پیوست گروهی که از حمایت چهره‌هایی چون هنری جیمز، رالف والدو امرسون و چارلز داروین نیز برخوردار بود.کشمکش میان جذب درآمد از گردشگری و حفظ شکوه طبیعی آبشار نیاگارا همچنان ادامه دارد. در همین حال، نقاشی چرچ که اکنون در نگارخانه ملی هنر در واشنگتن دی‌سی نگهداری می‌شود، همچنان بینندگان را در برابر عظمت بی‌حد و حصر این پدیده‌ی طبیعی قرار می‌دهد.
