معرفی هنرمندان زن آمریکایی در موزه ملی هنر زنان
به مناسبت چهارم جولای، روز استقلال آمریکا، ده تن از برجسته‌ترین هنرمندان زن آمریکایی را گرامی می‌داریم. این مجموعه، با افتخار، از سوی موزه ملی زنان در هنر (NMWA) واقع در واشنگتن دی.سی. ارائه شده است. این موزه که به نمایش و تجلیل از آثار هنرمندان زن در تمامی دوران‌ها و از سراسر جهان اختصاص دارد، در انتخاب این هنرمندان نقش ویژه‌ای ایفا کرده است.
آنا کلیپول پیل
آنا کلیپول پیل (1791-1878)، همراه با خواهر کوچک‌ترش، سارا میریام پیل، از اعضای خاندان هنری پیل در دوران نخستین هنر آمریکا بود. این خاندان تحت هدایت عموی آن‌ها، چارلز ویلسون پیل، نقش مهمی در شکل‌گیری هنر آمریکایی ایفا کرد. با وجود مهارت چشمگیری که در این تابلوی زیبای طبیعت بی‌جان به نمایش گذاشته شده، آنا بیش از هر چیز به‌عنوان نقاش پرتره‌های مینیاتوری شناخته می‌شد. او در این سبک محبوب آن زمان به موفقیت چشمگیری دست یافت و چهره شخصیت‌های برجسته‌ای از جمله رؤسای جمهور آمریکا، جیمز مونرو و اندرو جکسون، را به تصویر کشید.
سارا میریام پیل
سارا میریام پیل (1800-1885)، همچون خواهر بزرگ‌ترش، در هنر پرتره‌نگاری به شهرت رسید. با این حال، برخلاف آنا که در زمینه مینیاتور تخصص داشت، سارا در نقاشی پرتره‌های تمام‌اندازه با رنگ روغن مهارت یافت. این اثر، تصویری از سوزان اوری، در کنار پرتره همسر او، آیزاک، که آن نیز در مجموعه موزه ملی زنان در هنر (NMWA) نگهداری می‌شود، قرار دارد. اگرچه چندین زن از خاندان پیل در نقاشی به شهرت رسیدند، تنها سارا و آنا موفق شدند در سال 1824 به‌عنوان نخستین زنان عضو آکادمی هنرهای زیبای پنسیلوانیا پذیرفته شوند.
لیلی مارتین اسپنسر
لیلی مارتین اسپنسر (1902-1822)، که در انگلستان متولد و در اوهایو بزرگ شد، هنرمندی چندبعدی بود که توانایی‌های چشمگیری از خود نشان داد. او در حالی که ۱۳ فرزند خود را بزرگ می‌کرد، مجموعه‌ای گسترده از نقاشی‌های طبیعت بی‌جان و ژانر را خلق کرد. هنر او نه‌تنها مورد تحسین قرار گرفت، بلکه منبع اصلی درآمد خانواده‌اش نیز بود. در این نقاشی طنزآمیز، خانواده پرجمعیت اسپنسر در کانون توجه قرار دارد. اگرچه این اثر در نگاه نخست سبک و شوخ‌طبعانه به نظر می‌رسد، اما ممکن است حاوی اشاراتی به مسائل اجتماعی دوران جنگ داخلی آمریکا باشد. در زمان اسپنسر، نقاشی‌های ژانری با حال و هوای مفرح، محبوبیت زیادی داشتند و به‌صورت چاپی نیز به فروش بالایی دست می‌یافتند.
هریت گودهیو هازمر
هریت گودهیو هازمر (1908-1830) یکی از معدود زنان قرن نوزدهم بود که در زمینه مجسمه‌سازی نئوکلاسیک به موفقیت چشمگیری دست یافت. همچون ادمونیا لوئیس، دیگر هنرمند برجسته این سبک، هازمر نیز بخش عمده دوران حرفه‌ای خود را در رم گذراند. هرچند بیشتر آثار او به پیکره‌های کلاسیک، به‌ویژه زنان، اختصاص دارد، اما این اثر ظریف که در مجموعه موزه ملی زنان در هنر (NMWA) نگهداری می‌شود، رویکردی متفاوت دارد. این مجسمه، دستان درهم‌تنیده دوستان هازمر، نویسندگان مشهور بریتانیایی، الیزابت و رابرت برت براونینگ، را به تصویر می‌کشد.
لیلا کابوت پری
لیلا کابوت پری (1933-1848)، نقاش امپرسیونیست آمریکایی، جهان را درنوردید و در هر گوشه‌ای از آن الهام یافت. او در فرانسه، در آتلیه‌های برجسته به مطالعه پرداخت، با کلود مونه دوستی برقرار کرد و مدتی را در خانه او در ژیورنی سپری نمود. سفر به ژاپن نیز تأثیر عمیقی بر هنر او گذاشت، به گونه‌ای که عناصر زیبایی‌شناسی شرقی به‌تدریج در آثارش نمود یافتند. این پرتره لطیف و همدلانه، که نمونه‌ای بارز از سبک او به شمار می‌رود، گواهی بر تعهد پایدارش به امپرسیونیسم است. علاوه بر نقاشی، پری در سرودن شعر نیز دستی داشت.
جنی آگوستا براونزکومب
جنی آگوستا براونزکومب (1936-1850) با تمرکز بر نقاشی‌های تاریخی آمریکا، در جنبش احیای سبک استعماری اواخر قرن نوزدهم نقش برجسته‌ای ایفا کرد. این صحنه از جشن شکرگزاری، که یکی از دو اثر او در مجموعه موزه ملی زنان در هنر (NMWA) است، انتخابی بسیار مناسب به نظر می‌رسد، زیرا خانواده مادری براونزکومب از مسافران کشتی مِی‌فلاور بودند. او، علاوه بر مهارت هنری، از هوش تجاری بالایی نیز برخوردار بود و با فروش حقوق تکثیر آثارش، نقاشی‌های خود را در میان طیف گسترده‌تری از مخاطبان گسترش داد. براونزکومب در کنار فعالیت هنری، در تدریس و عضویت در انجمن‌های هنری نیز حضوری فعال داشت و در طول دوران حرفه‌ای خود نقش مهمی در آموزش و ترویج هنر ایفا کرد.
الن دی هِیل
الن دی هِیل (1940-1855) از خانواده‌ای برجسته در نیوانگلند برخاست که در میان اعضای آن، دو نقاش دیگر نیز حضور داشتند: خواهرش لیلیان و شوهرخواهرش فیلیپ. او که دومین هنرمند امپرسیونیست آمریکایی در این فهرست است، بیشتر به دلیل پرتره‌های تأثیرگذارش شناخته می‌شود. اثر ژوئن، که تنها نقاشی او در مجموعه موزه ملی زنان در هنر (NMWA) است، نمونه‌ای درخشان از نورپردازی لطیف، حساسیت تصویری و ضربه‌قلم‌های نقاشانه‌ای است که هنر او را به‌یادماندنی می‌سازد. این اثر همچنین یادآور شیوه استادان کهن هلندی است که هِیل در دوران اقامت خود در اروپا به آن‌ها علاقه‌مند شد.
اولابی دیکس
اولابی دیکس (1961-1878) در دو حوزه هنری که پیش‌تر نیز توسط زنان این فهرست دنبال شده بود، فعالیت داشت. او هم در احیای هنر نقاشی مینیاتوری که آنا کلیپول پیل به آن شهرت داشت نقش داشت و هم در جنبش احیای سبک استعماری، که جنی آگوستا براونزکومب به آن تعلق داشت، مشارکت کرد. نقاشی‌های آبرنگ ظریف و خیره‌کننده او بر روی عاج، که به پرتره‌های کوچک و درخشان شهرت داشتند، با شیشه‌های رنگین کلیساها مقایسه شده‌اند. خود دیکس این آثار را «پرتره‌های جواهرنشان» می‌نامید. این پرتره که در مجموعه موزه ملی زنان در هنر (NMWA) قرار دارد، بازیگر مشهور سینمای آمریکا، اتل بریمور، را با کلاهی شیک و آراسته به تصویر می‌کشد.
کلمنتاین هانتر
کلمنتاین هانتر (1988-1887) هنرمندی خودآموخته بود که صحنه‌هایی صمیمی و سرشار از شادی را به تصویر می‌کشید، آثاری که لبخند را بر لب هر بیننده‌ای می‌نشاند. او که زنی آفریقایی-آمریکایی و کارگر مزارع در لوئیزیانا بود، تا دهه شصت زندگی‌اش نقاشی را آغاز نکرد، اما به‌سرعت زمان از دست‌رفته را جبران نمود. نقاشی‌های او وقایع و محیط‌های روزمره زندگی‌اش را بازتاب می‌دهند. هانتر طی روز، لحظات را در ذهن خود ثبت می‌کرد و پس از سپری کردن یک روز کامل در مزارع، شب‌هنگام آن‌ها را در سبک منحصربه‌فرد خود به تصویر می‌کشید.
گریس آرنولد آلبی
گریس آرنولد آلبی (1985-1890)، هنرمند چاپگر اهل رود آیلند، یکی از چهره‌های برجسته در احیای هنر حکاکی روی چوب در دوران خود بود. او پنج سال در فرانسه به تحصیل پرداخت، اما عمده دوران حرفه‌ای‌اش را در شمال شرقی آمریکا سپری کرد. آلبی در بیشتر آثار خود از تکنیک حکاکی روی چوب بهره می‌برد، که در آن زمان بار دیگر مورد توجه قرار گرفته بود. برخلاف این چاپ گیاهی با ترکیبی جسورانه و شبیه به سیلوئت، بخش اعظم مجموعه آثار او را مناظر روستایی و شهری با جزئیات غنی تشکیل می‌دهند. موزه ملی زنان در هنر (NMWA) نمونه‌هایی زیبا از هر دو سبک او را در اختیار دارد.
